In memoriam

Marlies Bongers 11 maart 1957 - 26 oktober 2025

Ruim drie weken na het intens trieste bericht dat Marlies Bongers door een noodlottig ongeval is overleden,

heb ik de behoefte om een stukje over haar te schrijven. 

Onze eerste ontmoeting was 's avonds op 19 augustus 2003 in het Maxima Medisch Centrum vlak na de geboorte van onze tweeling, waarvan één het levenslicht niet heeft mogen zien.  In de vijf dagen dat ik in het ziekenhuis heb mogen verblijven, kwam Marlies dagelijks langs. Een verademing om tussen alle hectiek een inmiddels bekend gezicht te zien. Omdat ik tijdens de zwangerschap meerdere gynaecologen had gezien opperde zij om het dossier over te nemen en mijn vaste gynaecoloog te worden. En dat ... was het beste wat mij ooit is overkomen. Niet wetende dat ik in de jaren daarna nog heel wat keren op de poli zou komen en zelfs drie keer op de operatietafel zou komen te liggen. Je kan wel zo stellen dat wij samen heel wat hebben meegemaakt. In 2013 besloot ik een boek te gaan schrijven over het verlies van onze zoon en alles daaromheen. Daarbij vroeg ik om haar hulp en die kreeg ik. Marlies maakte het mogelijk dat ik mijn boek 'Voor altijd twee' vorm heb kunnen geven. Zij loopt, hoe kan het ook anders, als een rode draad door het verhaal. Een paar jaar later besloot ik de boeg om te gooien en ging ik een thriller schrijven met als titel: 'De gynaecoloog' en ook daarbij kreeg ik alle hulp, want het verhaal moest immers medische correct beschreven worden en omdat het bij het boek paste besloot ik dat wij samen op de kaft moesten staan en zo geschiede. Er volgde twee fotosessies en wat hadden we een lol. Het boek was opgedragen aan Marlies. Ook de twee boeken die daarop volgde heeft zij inhoudelijk bij geholpen.  Na al het ziekenhuisgebeuren was ik eindelijk patiënt af en konden we buiten het ziekenhuis afspreken. Het lukte een aantal keren om elkaar te ontmoeten op een terras. Bij de laatste keer, vlak voor haar pensioen, spraken we af om samen een keer te gaan wandelen. Dat is er helaas nooit van gekomen. Afscheid heb ik niet kunnen nemen en dat maakt het nog steeds zo onwerkelijk is dat zij er niet meer is. 

Lieve Marlies je was een liefdevolle gynaecoloog met enorm veel passie voor het vak. We hebben lief en leed gedeeld, gehuild en gelachen. Altijd geduldig, begripvol en hulpvaardig met ...

een overvolle agenda.

Rust zacht